Allah kainattaki muazzam dengeden bahseder kerim kitabında. Mükemmelliyetten bahsettiğine hiç rastlamadım. O dengenin kendi kendine olmayacağını astrofizikçiler anlar, zira ilim erbabı olduklarından mütevellit. Bu durum ise kürreyi arzdaki (uzay) dengenin de ancak yüce bir kudretin eseri olduğunu idrak etmek içindir. Yani kul yaradanı tanısın bilsin diye. Böyle cahil cühela takımı inkar etsin diye değildir. Tıpkı insanoğlunun kendi yaradılışında bir damla sudan halk edilmesi ve acziyetindeki gibi. Niye ? Kulluğunun farkında olsun, yaradanı bilsin anlasın tanısın ve ona göre hareket etsin diye. Kim demiş ki kainat mükemmel ve kusursuz diye ? Kim demiş ki insanoğlu mükemmel ve eksiksiz kusursuz diye ? Hayır yok öyle bir şey. Tüm varlıklar eksikli kusurlu aciz ve ölüme doğru koşmaktadırlar. Bu akıl muvazenesinde (denge) faniliği yaşama halidir. Ölümü tanımayan hayatı tanıyabilir mi ? Ya sonsuz bir hayatı mukayese edebilir mi ? Hayır. O halde neden insanoğlunda bu uçsuz bucaksız arzular ve yaşama hevesi kodlanmış ? Kim koymuş onları oraya ? Bitmek tükenmek bilmeyen hevesler duygular emeller niye var peki ? Niçin ölümden korkuyor ve ölmek istemiyorsunuz o halde eyy inkarcılar ? Bu tenakus ve tezat değil mi ? Ha demek ki ebediyet var. Var ki ruhunuzda nefsinizde kalbinizde öz benliğinizde tezahürleri görülmekte. O halde niçin kendinizle çelişmekte çatışmaktasınız ? Hadi bunu da açıklayın..
