bir gece konaklakyan talebelerde bile nice anılar bırakan yurt. yuva olur yeri geldiğinde.
denize karşı rakı sofrası kurulur, gizli gizli içilir sabaha dek.
mor koltuklarında sabahlanır, saçlar dağınık kafalar karışık...
memleket binlerce kez kurtarılır, binlerce kez aşık olur insanlar. mor koltuklar da bıkmadan dinler gelip geçenleri, susamış gibi emer gözyaşlarımızı sessizce.
