Bunu savunan insanlar acaba hiç kendini o çocuğun yerine koyuyor mu?
Diyelim çocuk o yaşlarda ailesine benzemeye çalışıyor,annesi gibi olmak istediği için bu durumu yadırgamıyor.
Peki zaman geçip de büyüdüğünde çocuğun hiç mi aklına takılmayacak bu durum?
Kendi bedenini keşfetmek istediğinde,dışarı çıktığında ,arkadaşlarıyla olduğunda hiç mi bir şeylerin ters gittiğini anlamayacak?
Bu benim seçim mi diye sormayacak mı kendine?
Eğer bir insan en basit örneğiyle, hayatı boyunca nasıl giyileceğine bile kendi karar veremiyorsa neden yaşasın.
Sen bir insanın karakterini,özgürlüğünü, karar verme şansını ta çocukluğunda elinden alırsan ,o çocuk bir daha asla tam anlamıyla birey olamaz.
Bakın kimsenin türban takmasını,giydiği kıyafeti eleştirmiyorum.sadece bunun kendi kararı olmamasını eleştiriyorum.
Bir insanın hayatını seçmek kimsenin haddine değildir.
Edit:okumadan eksileyen arkadaş,işte bu yüzden anlamıyorsun.
