ben tanrı olsaydım bu kadar kötülüğün olmasına izin vermezdim demenin diğer bir şekilde ifade edilişidir.
söyleyen kişi kendisinin tanrı olmadığını unutmaktadır.
ama şöyle de bir şey var. tanrı olsaydı, gerçekten de bize kötülük olarak görünen şeylere müsaade etmez miydi, bilememekteyiz. tanrıya bize göründüğü gibi görünmüyordur belki de olup biten şeyler.
misal; dün bir güvercinin, etrafını saniyede bir yönünü değiştirmek suretiyle, seyrettiğini gördüm. ancak benim bakınca gördüğüm şeyleri görüp görmediğini bilemiyorum. ben bir sürü araba, insan, ağaç, ve bina görüyordum. belki güvercin sadece potansiyel tehlikeleri ve yiyecek şeyleri görüyordu. belki de biz insanlara acıyarak, " yazık bu insanlara ya! şu anda benim gördüğüm güzellikleri veya kötülükleri göremiyorlar." diyordu. bilemiyoruz tabi. perspektif ve konum meselesi yani olayları değerlendirme biçimi. o yüzden bize kötülük olarak görünen şeyleri gerekçe göstererek tanrının varolmadığını iddia etmek, o kadar da güvenilir değil gibi. tanrı belki de bizim kötülük olarak nitelediğimiz şeyleri görünce bize nankörler diyordur. o zaman vay biz zavallı insanlar dememiz gerekir.
