kocaman bir yalnızlık içinde boğulup giderken tutunacak bir daldır insanın kendisi. herkes seni tek başınalığa mahkum etmişken, yine kendinle baş başa kalmaktır. herkesin bir gün gideceğini kendine bile kabul ettirememişken, bunu sana söyleyenin yine kendin olmasıdır.
