farklı olduğunu sanmak, artık insanlara insan olarak doğduğu için güzel yaşama hakkının doğuştan veriliyor olmadığı, ilgi çekebilen insanlar dışında kimsenin yükselip bir insana yaraşır şekilde yaşayamadığı dünyada, mutluluğu farklılıkların koynunda bulma arayışıdır. ayaklar altında ezilip yalan olmamak için verilen uğraşın başarısızlığıyla, hayallerde farklı bir dünya kurmaktır. kafasındaki dünyada en güçlüyü oynamak, en güçlü olduğunu sanmaktır.
ve bir anda birinin ona seslenirken adını değil de, "birader" "teyze" "hanımefendi" hitaplarını kullanmasıyla ne kadar da herkes gibi göründüğünü anlayacaktır. çoğu insanın güçsüzlüklerden arınıp, bir sur kadar dayanıklı ve kalın olabilmek için kendi içinde verdiği bu psikolojik savaş bile, tüm bu insanların bu dünyadan kendini savunma stratejilerinin aynı olmasıyla gösterir ki, tüm insanlar birbirinin aynı yaşar programlanmış kadar sıradan hayatlarını. dünyayı aynı şekilde görmek ve ona karşı aynı önlemleri almakla sıradanlaşmış bizleri gösterir bizlere...
geriye dönüp kendine şöyle bir baktığında, aslında hayal ettiği ve zannettiği şeyin kendisi olmadığını pekala görecektir. tek sorun, gözleri bu gerçeğe olabildiğince sıkı kapatarak ayakta durabilme tutkusudur.
