hayatta aldığı ilk nefesi bugün olan yazar. yani ben. yaş oldu 26. her yıl başkalarıyla kutladım sanki bugünü. kutlanacak bir şey mi bu o da ayrı muamma. beni doğuran insan artık yok. var da yok aslında. babam ise geleneği bozmayarak bugün de kazak almış bedenime olmayan. ablam ise en son arayanlardan. personellerim ise ilk kutlayanlar oldu. iki ayrı pastanın mumunu üfledim. ikisinde de farklı dilekler tuttum. hiç biri kendim için değildi. ailem içindi. kendimden başka herkesi düşünüyorum sanırım. galiba bu yüzden yaşıtlarım evlenirken ben hala babamlayım. bu yüzden yaşıtlarımın evi arabası varken benim toplu iğnem bile yok. gerçi dünya malı umurum değil hiç bir zamanda olmadı. Çocukken de böyleydim. neyse lafı fazla uzatmayayım. 22 aralık iyi ki varsın bebeğim. yarın kadıköy'de üniversiteden arkadaşlarla hayvanlar gibi içeceğim. ama öncesinde sabahın köründe kalkıp patronumu zengin etmem için işe gitmem gerekiyor. görüşürüz sözlük.
