murathan mungan'in mütevazi tavrıyla ele aldığı şiirde anlattığı eşik.Azala azala bitti sevgiler.
"daha az seviyorum seni
giderek daha az...
unutur gibi seviyorum,
azala azala...
aramızdaki uzaklığın karanlığında
geceler kısalıp gündüzler uzuyor.
öyle olunca
daha az seviyorum seni...
kendini iyileştiren bir yara gibi
daha az.
ve zamanla
sen geceyi tutuyorsun
ben nöbetçi...
uzak dağ kışlalarında
görmüyoruz birbirimizi.
usul bir sis iniyor kopmuş yollara.
ışığı hafif, uykusu ağır koğuşlarda
üzerini örtüyorum senin.
bir çığ gibi büyüyorsun rüyalarımda.
sevgilim, sevgilim
yıldızları daha büyüktür bazı gecelerin.
nöbet kadar yalnızken öğreneceksin bunu da...
artık daha az seviyorum seni
unutur gibi, ölür gibi...
daha az!
yeniden öğretiyorum kendime onca aşkın öğretemediğini.
yeniden öğretiyorum.
yanlızca sevdiğimi değil,
evladımı (seni) kaybettim ben.
kaç acı birden imtihan etti beni...
bir tek gece vardır insanın hayatında
ömür boyu sürer nöbeti
bu da öyleydi.
iyi ol.
sağ ol.
uzak ol.
ama bir daha görme beni…"
