Her seferinde söylemeyim diyorum ama yaşadığım o sosyal fobik yıllar beni çok yıprattı gerçekten. Hayat bana zehir olmuştu. Rahatsızlık hissi ve bu hissi karşı tarafa hissettirmeme çabası her gün beni daha da diplere çekiyordu. Psikolojisi hergün bozuk bir insan düşünün; kendi evinde bile sıkıntılı yaşıyor. Özürlü değil ama eli kolu tam tutmuyor. insan içinde iş yapma korkusuyla pençeleşiyor sürekli. Ve derdini insanlara nasıl anlatacağını da bilmiyor. Tamamen ruh halinden kaçmaya çalışan biri. Ama kaçacak yer yok.
Neyse ki tarafımdan aşılmıştır. Halime şükür.
