Hayatta gözlenen şeylerden biri. Hayata tutunmaya çalışan insanları görüyorum. Birkaç örnekle bu insanlara daha sonra ne olacak diye çok merak ediyorum. Mesela çocuklarının okuması için varını yokunu ortaya koyan dar gelirli aileleri gördükçe umudum artıyor. Bunun için evine sadece birkaç saat uyumaya gidiyor. Bunlardan birinin çocuğu farkında değil ama. Babası borç batağında çocuk hâlâ benim için ne yaptı diye cümleler kuruyor. Ona göre yaşam lüks arabalar, oyunlar, tatil, tatil, iyi kıyafetler, iyi kafeler.
Evli bir karı koca. Koca iflas etmiş. Malını mülkünü kaybetmiş. işini kaybetmiş şimdi düşük ücretle bir imalathanede çalışıyor. iki tane çocuğu var küçük. Öncelikle çocuklarının ihtiyacını karşılamaya çalışan bu abinin eşi ise durumu zorluyor. Her şeyini kaybettiği için uygun fiyata eşyalar almaya çalışırken eşi ise lüks, markalı ürünler tercih ederek durumu zorlaştırıyor.
Diğer bir örnek. Esnaf borçlu, alacaklarını alamıyor, vereceklerini ödeyemiyor. Başkalarından borç bularak dükkanını çevirmeye çalışıyor. Ama gelgelim eşi takılarını vermediğini söylüyor. Sıkışıklığı atlattıktan sonra yerine koyma garantisi vermesine rağmen o da acımasızca eşini eleştiriyor.
Bir teknoloji mağazası işleten başka bir örnek. Bu kişinin de üst üste başına kötü denilebilecek olaylar meydana geldi. iş yerine hırsız girdi ve epeyce zarar etti. Üzerinde fazla durmadan işine yoğunlaştı. Ama daha öncesinde de bir çocuğunu kaybetti. Bu olayların üstüne eşi bir gün gelip istediklerinin alınmadığı yönünde konuşma yapınca oturtup ağladığını söyledi.
Bu tarz hikâyeleri dinleyince neden insanlar fedakarlık yapmaz da bu şekilde acımaz olur diye düşünüyorum.
