çocukluğumdan beri dikkatimi çeken sapıksal paradokstur.
ulan bu dinciler neden sapık olur diye çok düşünmüşlüğüm vardır.
lakin cevabını bulmakta zorlanan bünyem ilerleyen süreçte bu kavrama dahil olan insanların kendilerini ele vermesi ile sonuçlanmıştır.
çocukken mahallede arkadaşlarla toplanırken hep dinci ailelerin çocuklarının, özellikle seksten bahsetmesi ve hem bahsedip hemde bunu yasak kılmaları amlamsız bir yolculuğa ilk girişti.
bir insanın sapıklaşmasını gerektiren koşullar bu insanı ilk yasaklamalarla yola başlamasına neden olmaktır.
örneğin yasak elma misali!
bir şeyler hep yasak olunca bunun altında yasak olana karşı sapıksal eğilimlerin çoğalması mevcuttur.
yoksa kimse mürvitlerine çükünü öptüren şeyh'i başka türlü aklayamaz.
kendi karısının her tarafını kapatan bünye başka kadınlara rahatlıkla sarkmaktadır bu sapıklık değil de nedir.
sadace sarkan dinciler değil belki ama en azından öbürleri allah yolunda gittiğini iddaa etmiyor.
son olarak olayın özü şu olmalıdır ki islamiyeti kendi kafasına göre yorumlayan bünye 4 kadına dalmanın hayallerini kurarsa dünya üzerinde buna başka bir sıfat yakıştırabilirmiyiz!
bir de ibne papazlar var onların da bunlardan hiç bir farkı yoktur
(bkz: aynı bokun laciverti)
