https://galeri.uludagsozluk.com/r/1602697/+
Dergide yayınlanan bu yazıyı aklım almıyor, alamıyor. Amacı "farkındalık yaratmak"mış. Ne yazık ki bu bana göre farkındalık yaratmaktan ziyade, kız çocukları ve kadınlar hakkında yazılmış en iğrenç yazılardan biri. Yazar beyanı yazının cımbızlandığı, yanlış gösterildiği yönünde. Ve hatta yine yazar beyanı, burada anlatılanlar kendi geçmişindenmiş. Yanlış yönlendirdiğimi düşünmemeniz için yazının olduğu tam sayfa bu şekilde.
Dergi "bu eser bizi değil yazarı bağlar" diyerek saçma bir savunma yapmış. Eser demeleri hakkında zaten yorum yapmayacağım.. Yazı editörü ve dergiyi bağlar. Dergide aklı başında biri yok muydu acaba bu iğrençlikte bir şeyi yayınlayabildiler?
Bu dil, bu "özgüven dolu" anlatım, farkındalık yaratmaktan ziyade; tacizci erkeklerin, tacizlerinin yanlarına kalmasında hiçbir sıkıntı olmadığı, başkalarının hayatında bıraktıkları izler umurlarında olmadan kendi keyiflerine bakabildiklerini açıkça gösteren ve onlara güven veren bir anlatım değil mi bu? Anlatılması gereken bunlara nasıl göğüs gerildiği, bunlarla yaşamayı öğrenmek gerektiği mi yoksa nasıl savaşılması gerektiği mi? Nasıl hakkımızı aramamız gerektiğini anlatması gerekmiyor mu farkındalık amaçlı bir yazının?
Çoğu kadın ne yazık ki tacize uğruyor. Benden, bizden daha derin izleri olan çoğu kadın için bu anlatım şeklinin, anılarını tetikleyerek onları daha da mağdur kıldığını düşünüyorum.
yanlış anlaşılmalara yönelik büdüt: Benim daha çok söylemek istediğim farkındalık yaratmak isteyen bir insanın yaşadığı onlarca taciz hikayesinin altında ezildiğini değil, o tacizcilerin huzur içinde başkalarını taciz etmemesi için ne yaptığını anlatması gerektiği. işten eve yürürken bile en az üç defa laf işitiyorum ve bunlar artık çoğu kadının aldırmadığı şeyler. Ama aldırmamız gerek, bizleri ezip manipüle ederek galip gelmelerine izin vermememiz gerek. Metroda gözlerini bacaklarıma dikip şeyini kaşıyan heriften bacaklarımı saklamak yerine onu metrodan inmek zorunda bıraktığımı anlatmayı yeğlerim kadınlarda farkındalık yaratmak istediğimde. Beni taciz ettiği için nasıl işimden olduğumu anlatmamın hiçbir faydası yok. Ya da beni taciz edip üstüne nasıl ödül aldığını anlatmam herhangi bir mağdur kadını aydınlatmaz. Çünkü buna ‘aa evet ben de tacizcim yüzünden işimden oldum’ diyecek binlerce kadın var. Onların tacizcilerine hesap sorma gücü bulmasını istiyorsak bence ‘biriktireyim de bir gün anlatırım’ denilmiş onlarca taciz hikayesini büyük bir iticilikle yazmanın bir manası yok. Sizler gibi insanlar zaten bunu okuduğunda utanır, ama insani özellikleri eksik olan yaratıklar şans eseri bir hikayeyi okuduğunda yaptığı tacizlerin yanına kalmasının keyfini yaşayacaktır. Bilemiyorum belki ben çok katıyım bu konuda ama en ufak bir tacizde kadın susup kalmamalı, ağlayarak ortamı terk eden kişi o olmamalı. O yüzden bu yazı yanlış bana göre.
