insan dünyaya yalnız gelir, yalnız doğar. Zaman geçtikçe hamuru yoğrulur, yanlışlarla, tecrübelerle gelişir. Bazen sevgi verir ama alamaz, sever çok sever, karşıdakideki de severmiş gibi yapar, (rol) oynar. Oysa ki siz çok sevmişsinizdir. Bir gün gelir herkes etrafında toplandığında sizin farkınıza varmaz, sizi bir köşeye atar çok canınızı atar kaybetmekten korktuğunuz kişiyi işte kaybettiniz. ama bilmeniz gerekir ki; aslında kazanmışsınızdır sizin yokluğunuzu başka biriyle doldurmuş insan kaybetmiştir onu çok seven insanı kaybetmiştir. Önce canınız çok yanar, kendinizi piç gibi hissedersiniz sonra zamanla alışırsınız. fazla değer vermemeyi, kaybetmekten korkmamayı öğrendiğiniz zaman; işte o zaman sizde sevilirsiniz.
