gözlerimi kapayıp kendimi o büyülü sese bırakıyorum. anlatıyor ve o anlattıkça ben zihnimde yaratıyorum anlatılanların dünyasını , kelimelere can verip yarattığım imgelerle . bana çok farklı bir yerde olmak istediğini anlatıyor. nerede olmak isterdin? diyorum , uzun bir cevap veriyor bana:
"buradan uzak ama neresi olduğunu bilmiyorum. sadece daha güzel bir yerde, daha mutlu bir hayat sürmek istiyorum. karnım acıktığında buzdolabına koşmak ve yiyebileceğim kadar yemek istiyorum. okulu görmek istiyorum ama uzaktan bir yabancı gözüyle değil. içine girmek, sıraların üzerinde uyuyakalmak istiyorum. arkadaşlarımla eğlenmek istiyorum; acıyı, nasıl hayatta kalacağımızı düşünüp kaygılanmadan sadece eğlenmek...
gözlerimi açtığımda bahçeyi, havuz evini görüyorum. zaten gözümü açtığımda görmüyorum onları. yalnız kaldığımda gözlerimi kapadığım zamanlar düşünüyorum . sonra gözlerimi açıyorum ve bitiyor konuşmamız, sanki hiç var olmamış gibiler. hayatımda bir yer kaplamıyorlar. hayatımı yaşarken düşünmüyorum onları, görmezlikten geliyorum. gözlerimi kapattığımda , kendi hayatımdan çıktığımdaysa bazı zamanlar onları duyuyorum, bir hüzün kaplıyor içimi ama çabucak geçiveriyor.
