iyi bir gözle baktığımızda belki görebileceğimiz detaylardır bunlar.
vapurdan eminönüne geçerken baba-kız görmüştüm bir çift. kızın üstünde eşofman vardı. belli ki hastaydı ve hastaneden geliyorlardı. adam da esmer vücuduyla elinde geleneksel bir çantayla akşamüstü güneşine doğru efkarlı biçimde bakıyordu. uzun boyundaki heybet, yüzüne bakılınca kayboluyordu sanki. uzun süredir kafasındaki düşünceler, alnında kırışıklıklarla, yanaklarında kirli sakallarla somutlaşmıştı.
küçük kızına tarihi yarımadayı gösteriyordu babası. kız da büyük bir sevecenlik içinde boyunun yetiştiği yere kadar, babasına sarılıyordu. adam da belki çok kısa sürecek kızının bu mutluluğundan tebessüm ediyordu.
aklıma gelmişti, kürt-türk diye yaygara çıkaranlar. o adama ve kızına baktığınızda, insanoğlunun sevgiye aslında nasıl meyilli ve muhtaç olduğunu anlamıştım. ve büyük bir ülke olduğumuzu, kimsenin basit oyunlarına getirilemeyeceğimizi...
