bir deist olarak, yanıldığını belirtmek istediğim kişidir. şimdik, bildiğim kadarıyla şöyle, ateistler bir yaratıcıya inanmaz ve dolayısıyla da tapmazlar. deistler ise bir yaratıcının var olduğuna inanmaya ihtiyaç duyan insanlardır, öteki türlü açıklama bulamadıkları milyon türlü şeye dayanamıyorlar, beyinleri şey oluyor. ayrıca bazı dertleşme, rica etme ve yakarma olayları için de tanrıya inanma ihtiyacı duyarlar. ben duyuyorum yani, diğerlerini bilemem tabii. bir de, deistlerde de tapınma durumu yoktur pek, dua edebilirler - ben ederim, saygı gösterirler - ben gösteririm, ama tapmazlar. tanrının ne yapsa en iyisini yaptığını düşünmezler, ben bazen anlamıyorum mesela neye, neden izin verdiğini. biraz da böyle şeyleri anlamadığın için inanıyorsun zaten, anlayan bir makam olduğuna inanmak istiyorsun. de mi ama, yani, o kadar adaletsizlik oluyor dünyada, bende bunlara engel olma kudreti olsa olurum diyorsun ama tanrı her zaman olmuyor, niye olmuyor, bilmiyorsun, demek ki, diye düşünmeyi tercih ediyorsun, bende bir salaklık var da ondan anlamıyorum, beynimin kullanabildiğim kısmı baya küçük herhalde - ama o biliyordur, o anlıyordur, bir açıklama vardır. böyle bir şeyler. neyse, daha fazla karıştırmadan satırlarıma burada son vereyim ben.
