çay yaparım, müzik açarım(sizin hatta çoğu insanın sevmediği müzikler) perdeyi sonuna kadar açar camı açarım. önüne oturur amaçsızca çayı yudumlarım zaten kendiliğinden gözlerim dolmaya başlar. biraz sinirlenirim ana bacı sövmeye başlarım. sonra biraz daha duygulanırım. sonra ayı seyrederim hep dolunaydan bunlar diye düşünürüm. sonra yine küfrederim. gözlerimi silerim küfrederim. çay içerim küfrederim.
hayatımı gözden geçirim. tam olarak hüzünlenme sebebimi bulurum. sebepleri sayarım sayarım sayarım sayarım sayarım sonra sıkılırım. sikerim anasını hep geceden oluyor bunlar. sabah olsun geçecek diye kendi kendime hayal kurarım biraz.
bir iki türkü daha.
zaten yorulurum. uykum gelir. uyurum. her şey dağınık kalır. hiçbir şey düzelmez. ama işte şükrederim. yine şükrederim çünkü bu dağınıklığa rağmen hala nefes alıyor ve gülebiliyorsam o kadar önemli değil demektir.
ne yapayım lan başka. ne sakinleşme hobisi amk paris mi burası
