Hiç unutmuyorum askeri okulda okurken , yemek için sıra bekliyordum. O sırada bizimle birlikte sıranın yanında duran kediyi gördüm. Hemen yanımdaki kaldırma oturdum ve kediyi sevmeye başladım. Kediyi biraz sevdikten sonra , yemek kuyruğu azalıyordu. tam ayağa kalkayım derken ayağımdaki postallarla kediciğin patisine basmıştım bilmeyerek. Hayvan öyle bir bağırmıştı ki üstünden kaç zaman geçti hala o ses kulaklarımı tırmalar. Öyle bir vicdan azabı yaşamıştım ki hiç unutamıyorum. O ses sürekli beynimde çınladı haftalarca. Neyseki kediciğin ayağına bişey olmamıştı da içim rahat etti. işte benim en acımasız ses hikayem budur.
