bugüne kadar tam anlamıyla kezban olana rastlamadığım için, benim için bayağı mitolojik varlıklardı. almanya'ya gelmeden önce, niyetlerimden biri de, burada hafiften kilo vermekti. o zamanlarda arkadaşım olan kıza, muhabbet esnasında bunu çıtlatmıştım. bu, geçtiğimiz günlerde bana açıldı falan, ben de "kaybedecek neyim var aq?" diye kabul ettim. muhabbet romantiklikten yana. vay efendim şöyle tatlışım muhabbeti. roleplaye göre hasta bu, benim davranışlarım konu. "üstünde yastık, battaniye atar çorba yaparım artık, napim?" dedim. sonra işte düzgünce yerleştirmediğim için trip attı. "yürüyen camışım ben" dedim. buradaki yürüyen camıştan sonra, kilo vermekten vazgeçmişim, vay efendim sözümde durmuyormuşum falan başladı.
o andan sonra, bir kezbanın kelimeleri ne kadar farklı okuyabileceği ve anlayabileceğini anladım. yemin ederim, bizim ülkemizde yaşayan kezbanlar, tam anlamıyla birer yetenek. benim de aklımı sikeyim, burada ilik gibi almanlar varken bizim türk kezbanıyla ne işim var amk?
