tayyip istesin canımı veririm.
zaten istiyor.
ekonomi odaları tayyip erdoğan ın, ekonomi büyüdü lafına: "büyüdüyse de hormonlu büyümüş" dediği bir ülkede, zenginin fakirin arasında mükemmel uçurumlar var iken ve kimse bunları görmeden iki kg patatese oyunu satabilirken, tüm paramız yabancı sermayeye katkı yapar ve ülkeyi türk uygarlığına çeviren ata yı unutturmaya çalıştırdıkları sırada insanların da unutmaya ne kadar eğilimli olduğunu görürken; evet,
veriyorum zaten.
sessiz, sakin, tüm başa geçenler tarafından sadece para için kandırılır sömürülürken; tüm başa geçenler sadece kendi akrabalarını doyuracak parayı toplamaya adapte, milletin hizmetlisi olarak değil, efendisi olarak o noktaya gelirken, milletim onlara boyun eğer, halılar sererken; öleyim zaten ya!
bir insan doğduğu milletin düşünce ve yaptıklarıyla bütün olamıyorsa benim gibi: onu yönetenleri, diğerlerinin bayıldığı kadar sevip bağrına basamıyorsa, kendi için bir şey yapılmadığını düşünüyorsa benim gibi, ilerde o adamcağızlara oy vermedi diye iş olanakları sınırlanabiliyorsa, neden yaşıyorum ya!
istiyor farkındayım. ona oy vermeyen herkesin canını istiyor.
ben de vereyim. ama o mutlu olsun diye değil. aptal yerine konduğumuzu görerek, engel olamayarak gurur kırıklıkları çekip, güçsüzlüğüme teslim olup yedikleri paraya, kendileri için yaptıklarına sessiz kalan bir cılız olacağıma, vatandaşlığımın değeri sıfır olacağına, yoktum diyeyim de en azından dünyada, yoktum da engel olamadım...
