insan hayatı çeşitli özünde çeşitli fazlardan ibarettir. bunların bazıları ergenlik gibi hamilelik gibi çok belirgin ve etkileri bedensel ve ruhsal anlamda gözlenebilir olmakla birlikte bazıları çok daha normalleştirilmiş ve ancak kişinin deneyimleyerek öğrenebileceği şekildedir.
bir bebeği ele alalım, 2-3 yaşına geldiği ya da aynı çocuğun 5-6 yaşına geldiği zaman fiziksel anlamda güçlendiğinin farkında olma durumundan bahsediyorum. doğamızda bizim gücün gösterilmesi ve otorite kurma çabası vardır. küçük bir çocuk bunu ancak gelişen kas ve kemik yapısını göstererek ortaya koyabilir.
şimdi gelelim dövmek kısmına.
çocuğun doğasından kaynaklı hayati bir reflekse karşı o çocuğu döven ebeveynlerin anasını avradını sikeyim. burada yapılması gereken şey çocuğun gösterdiği şiddet eğiliminin aynı oranda çocuğa gösterilerek "hooppp koçum henüz o kadar büyümedin" mesajı ile söndürülmesidir.
4 yaşında bir çocuk agucuk bugucuk yapıp sizin gözünüzün ortasına şakkk diye vurursa, sizin canınızın yandığını ve yaptığının yanlış olduğunu; "Berkecannnn oğluşum yapma öyle ama" diyip gülerek anlatmaya çalışırsanız Berkecan yaptığı hareketin onay gördüğü hissine kapılıp tekrar tekrar yapıp şımaracaktır. Eğer verilen tepki makul bir ses tonu ile uyarıp gerekiyorsa canının yandığını makul bir dokunuşla anlatırsanız Berkecan gücün kimde olduğunu anlayacaktır.
