Mahallenin çocukları( neden? Çünkü onlardan önce benim dışarı çıkıp, kar yığınlarının üstüne kendimi atmam lazım, ilk benim dağıtmam lazım. )
Ve Çocukken kaybettiğim terliğim;
Çok küçüktüm,
kar her tarafı doldurmuş, babam kapının önünde kardeşimle kardan adam yapıyordu bize. Dururmuyum, annemden habersiz fırladım babamla kardeşimin yanına, tabii ayağımda terliklerimle.
Gömüldüm kar yığınının içine.
Epeyce oynadım.
Kardan adamı da tamamladık. Eve girme vakti geldi. Daire kapısının önüne gelince annem baktı ki ayağımda çoraptan başka bir şey yok.
Ara ki bulasın terlikleri. Neyse bir güzel fırça yedikten sonra sobanın yanı başına kıvrıldım.
Geldi geçti zaman, karlar eridi benim terlikler yok. Bulamadık.
