hayattan öğrendiklerim var. insanların ne kadar sevgiye muhtaç olduğunu görüyorum. ama bir o kadarda ustalıkla bunu gizleyebiliyoruz. iyi birer ilizyonistiz. herkesten gizleriz de gece yatağa yattığımız o vakit var ya bir bir dökülüyoruz en boktan hisleri.
yıllarca iyi tanırım dediğimiz kişileri aslında hiç tanımadığımızı, beraber ölüme giderim dediğimiz insanlarla nasıl kanlı bıçaklı olduğumuzu görüyorum. ne acı değil mi.
aşkı aslında hiç yaşamadığımızı,yaşatamadığımızı aşk diye sandıklarımızı basit bir tensel oyalanma olarak gördüğümüzü görüyorum. ama bazıları göremiyor.
günden güne hayallerimizi nasıl satılığa çıkardığımızı görüyorum. pahalı bir araba,güzel bir ev,kaliteli telefon, hoş elbiseler. söylesenize en pahalısının fiyatı ne kadar.
ve hiç sorgulamadığımızı görüyorum. dün zaten bitti. bugünü bir şekilde atlattık. peki yarın ne olacak. ondan sonraki gün ne olacak. yarınları düşünürken ziyan olan dünleri bir bir atıyoruz çöp kutusuna. önemli olan kapanışı nasıl yapacağız. perdeyi nasıl kapatacağız.
