sanat genelde toplumda baskın güce hizmet eden bir araç olmaktan öteye gidememiştir. mesela önceden bu din ve aristokratlarken, soğuk savaş dönemi komünist ve kapiltalistlerdi, şu an ise sermayeye hizmet ediyor.
sonuçta sanat da bir piyasa ve arz- talep dengesini gözetmezse kaybolur. mesela önceden dini resim yapmak sizi bayağı bir ünlendirirdi çünkü din adamlarının piyasası genişti ve sizin tutunmanız için bunların isteklerini karşılamanız şarttı.
bugün ise sermaye sahiplerinin güç elinde olduğu için sanat onların ihtiyaçlarını karşılayıp estetik zevklerini yansıtmak zorunda maalesef.
halk ozanları her daim fakir kalmıştır. bu da tarihsel bir gerçek.
