Artık okul bitsin. Şu koşuşturmaca bitsin. Her gün tekrar eden sorunlar olmasın.
emekli olup her gün mangal yapmak veya tatile gitmek istiyorum.
Kavga gürültüden, kadınların ezilmesinden ve bitmeyen kilo problemlerinden bıktım. Hepsinden teker teker bıktım. Yaşlanmak ve önüme dikilen her engele gülüp geçmek istiyorum.
Daha genç sayılırım ama hiçbir şey tat vermiyor. Şu an birçok imkana sahibim ama mutlu değilim. Belki bu imkanlar elimden alınsa daha memnun bile olabilirim.
Çareyi her zaman uzak bir ülkede yaşama devam etmek olarak görüyorum. Orada toplum baskısı, her köşe başından bir tanıdık çıkması gibi durumlar olmayacaktır. Gereksiz samimiyet, kadın cinayetleri ve töre de yoktur.
Şimdi hemen eksilersiniz ama, ben eski Türkleri seviyorum. Araplardan önceki versiyonu.
Din karşıtı değilim, dinci de değilim. Sadece istiyorum ki, din Allah ile benim aramda kalsın. Kimse din üzerinden goygoyculuk yapmasın. Kimse dini savunmasın.
Çünkü din, düşünce yapısına göre farklı anlamlar içeriyor, buradan birlik beklenemez. Bu konuda kimse kimseye karışmamalı. Herkes ne anlıyorsa onu yaşamalı.
Mesela daha bunu bile aşamıyoruz.
Tayt giyen kıza, küpe takan erkeğe laf etmeye bayılıyoruz. Ağızlarımız birer çöplük gibi.
Bir şeylere olan sinirimizi başka bir şeylerden çıkarıyoruz. Bazen bir minibüs şoföründen bazen su satmaya çalışan bir çocuktan.
Öfke içinde kaybolmuşuz ve bu normalleştiriliyor. Amına koyayım lafı normalleştiriliyor. Bir adam diğer bir adama yan baktığı için kavga çıkabiliyor. Bir adam, bir kadını pekala öldürebiliyor ve bunu hakkı olarak görüyor. Hatta bundan gurur duyuyor.
Hala bazı insanlara kadınların erkeklerden "daha az zeki" olmadığını kanıtlamaya çalışıyorum ve artık, bir süre sonra, yavaş yavaş ışığım sönüyor gibi.
Bazı tabuların yıkılamayacağını kabul etmek üzereyim. Yoruldum. Yanlışları düzeltememekten, daha akrabalarıma bile gerçekleri kabul ettirememekten yoruldum.
Saçmasapan şeyler tartışmaktan yoruldum.
