ilk yarı, sonunda diyorsunuz, Hollywood standartlarında yer yer içinizi burkan, yer yer gülümseten enfes bir film yapmış bizimkiler. ikinci yarısı, sizi, bu düşüncenizi kritik etmeye zorluyor ve hayal kırıklığı yaşıyorsunuz. ilk yarı tam anlamıyla sinema hem de enfes bir sinemayken, ikincisi yarısı bir belgesele dönüşüyor sanki.
Çetin Tekindor'u çokça eleştirmişler ama bence rolunun hakkını vermiş, ikinci yarı için yazılan senaryo, belgesel için yazılmış gibiyse, adamın yapabileceği birşey yok.
Eleştirilecek birçok yönü, mantık hataları da yok değil.
Ama akıllarda kalacak harika sahneler bıraktıysa bir film, bütün olarak güzel bir filmdir o. Ben, Marilyn Monroe sahnesini uzun yıllarca unutacak gibi değilim.
Ali'nin başından seken mermi sahnesine ise, mantık bazında bakmamak gerekir. O sahneden sonra eşimle göz göze gelip, harika değil mi ya dediğimizi biliyorum.
Sözün kısası, gişedeki ilgiyi kesinlikle hakediyor, Kuzey Kore meselesine Trump devri değindiği ve zamanlamanın uygun olması dolayısıyla, oscarı alması işten bile değil *
