geçmiş zamanların evliliği.
eskiden kalan son sahiplenme kültürümüz o da yakında bitecek belki çok az göreceğiz. belki görmeyeceğiz. görsek bile gıpta ile bakacağız.
evliliklerinde acı, üzüntü, dayak, sevinç, ezilmek , horlanmak, gülmek ve ne kadar insani duygu varsa yaşamışların birlikteliğidir. her zaman her yer de sevmekten geçer. ne acılar çektiler sarılınca geçti, ne çok güldüler kahkahaları hala yüzündeki ifadelerde saklı. yüzlerinde şimdikilerde olmayan çizgiler taşıyorlar.
ne kocişimle kahvaltı keyfleri, ne de hatunumun parmaklarından bal damlıyor ifadeleri. onlarda acıyı bal eylemek vardı. şimdi kimse yaşarım bile demiyor, bana göre değil, ben dayanamam, kafayı yerdim, onu mu çekcem yenisini bulurum uzar gider. işte şimdi ki evliliklerde 3 bilemedin 5 yıl sürüyor.
uğrunda ölecek ve öldürecek bir şeyinin olmadığını düşün ..
