-ani bir kararla alaybey'de indim.Hava daha yeni aydınlanıyordu izmirimde. insan saat gibi kendini tekrarlıyor bazen. Sahile yürürken tombul bir kediyi sevdim. o da beni sevmiş gibiydi. Karşıyaka'ya kadar yürüdüm sonra. Hani büyük şehirler için insanı yutar derler ya, izmir hep beni pamuklara sarmıştır. Aylar sonra sevgilimle buluşmuş gibi karnımda kelebekler...- Böyle not düşmüşüm günlüğüme. ister edebiyat deyin adına ister abartı, izmir ömrümün en güzel yılları demek benim için.
