zordur artık o büyük adamın yaşamının tehlikede olması... çaresizliği öğretir insana... hayatın boşluğunu... o güçlü adamın bile makinalar olmasa yaşayamayacağı gerçeğini indirir insanın yüzüne hayat, yeterince sert bir darbeyle... soran hiç kimseye o "hasta" diyemezsiniz çünkü o siz hastalandığınızda yanınızda olan, düştüğünüzde elinizden tutan adamdır ona birşey olduğunu hem kabullenemez hemde konduramazınız ona... yanına gidip elini tuttuğunuzda anlarsınız ne kadar anlamsız savaşlar verdiğinizi... aslında hayatınızım belki de sadece o andan ibaret olduğunu... onu kaybetmeyi düşünemezsiniz bile onu bir kapısı morga diğer kapısı yoğun bakıma çıkan ameliyathaneye gönderirken... sadece iyi olucak, o güçlüdür hemde çok güçlüdür dersiniz ve sadece ona "babacım gözlerini açtığında yanında olucam" dersiniz gözlerini açıp açmayacağını bilmeden... ve hayat oyununu oynar... saatler uzar.. ve kurtulduğunu bilmek yeniden hayata dönmek gibidir... ***
