bundan 15 sene once. kahramanimiz birinci sinifa basliyor. der meister anne oglunu okula getirip ilk dersin ortalarina kadar kapida duruyor ve gidiyor. halbuki cogu anne okulun bitimine kadar beklemekte orada cocuklarini..
ilk zil caliyor ve kahramanimiz teneffuse cikiyor. ulan sen kimsin ki teneffuse cikiyorsun? otursana oturdugun yerde, okulu mu biliyorsun, arkadasin mi var ki asagi iniyorsun? eveet.. der meister asagida.. geziniyor ve zil caliyor yine. o da ne?! sinif yok? kahramanimiz aglayaraktan kosusuyor koridorlarda, kapilari tek tek aciyor "ogretmenim bu degildi oeeaaa" diyerek kaciyor.
en sonunda hizini alamayip eve dogru yardiriyor. evin yanindaki taksici amcalarin bakislarini hala hatirliyorum. evet, asla unutamayacaginiz rezillik anlari olur bunlar hep.
