oysa ne çok sevmiştim ben onu...
kolsuz, bacaksın kalsa, görmese, duymasa yine severdim...meğer o beni hiç sevmemiş.her şey yalan, her şey masal...bir boyama kitabı boyar gibi gözümü boyamış. hedef tahtasının tam ortasına beni koymuş, hem de hiç ıskalamadan hep beni vurmuş durmuş.
çok dayanmışım, çok sabretmişim. hep ümit etmişim...
ben, gönül penceremi açık tuttukça o gelip gidip camımı, penceremi indirmiş...
ben vazgeçmedikçe o adeta benimle savaşmış.
oysa ne çok sevmiştim ben onu.
