Kızılay'da sek sek sekerek çapraz bir şekilde yürüdüm.
Konuşmak istiyorum, biri baksın ve selam vereyim istiyorum. Şu mutlu anlarımda hayatlarına küçük ve eğlenceli bir dokunuş bırakmak geçti içimden.
Bir tane amca dışında kimse takmadı. Beni gören de oydu zaten.
Beraber güldük.
Mutluyum sandı belki de. Ama "Hipomanidesin senin karakterin bu değil" dedi doktor. ühühühü yapasım geldi. "sus pis umut kırıcı" demek istedim ama onu seviyorum. Ne diyorsa doğrudur.
