Tanrı topraktan yarattıgı insana kendinden "hayat nefesi"ni üfledigi anda insanoglu yasayan bir ruh haline geldi. yasayan ruhlar olan bizler istisnasız, ilahi kanunun tecellisi, dünyaya ilk selamımızı aldıgımız nefes ile verdik. emanet aldıgımız nefes, bu dünyadan ayrılırken sahibine geri dönecek. bu iki nefes arasındaki hayat dedigimiz aralıkta, kalbimiz çarptıgı sürece umut,umut,umut var. askın kapısı umutsuzluk kapısı degildir, nefes ise sevgilinin bize selamı.
