Bütün canlılara şevkatle yaklaşmasına rağmen bütün köpeklerden nefret etmesi ve onları kendinden uzak tutması, köpeklerin ise sara hastalığı nüks etmeden önce hissetmesi ve çeşitli şekillerde dile getirmesi bu ihtimali arttırabiliecek bir kanıttır.
Eski çağlardaki insan psikolojini araştıranlar sara krizi geçirenlere ya lanetli yada ermiş(üstün varlıklarla iletişim kurabilen) gözüyle baktıklarını bilirler benim tahminim ise doğaya bakıp tefekkür eden ve bunları arap şiiri ile sentezleyen muhammedin sara krizinden hemen sonra bunları söylemesiyle ermiş sıfatı iki ile çarpılmış ve peygamberlik iddialarını büyük ölçüde sağlamlaştırmıştır ve arap halkının zavallı ve aşağılık halini görüp kahrolunca bunu sürekli hale getirmekde hiç bir sakınca görmemiştir.
Son olarak ona insanmayan biri olarak arapları insan hakları, temizlik ve sosyalleşme adına biraz olsun ihya edebildiği için kendisini kutluyorum ama bugünki islam dünyasına bakınca kahroluyorum, her anlamda çok daha iyi yaşabilmek varken dogmatik dine saplanıp kalmak neden...
