birinden iyileşmeyecek şekilde yara almaktır. bunun bir de hikayesi vardır ki çok severim.
çobanla yılan dost olmuşlar. yıllarca sürmüş bu dostlukları. fakat çoban hastalanıp sürüyü oğluna emanet etmiş. oğlu sürüyü otlatırken yılanlar karşılaşmış ve korktuğu için ona taş atmış. yılanın kuyruğu kopmuş. yılan da can havliyle çocuğu ısırmış ve ölmüş. çoban gidip oğlunun ölüsünü yılanın yanında bulmuş. yılan çok özür dilemiş. biz seninle çok iyi dosttuk yine öyle olalım demiş. çoban da ; sen de bu kuyruk acısı , ben de de bu evlat acısı oldukça biz dost olamayız demiş.
bazı yanlışlar vardır ki ne geriye dönüşü ne affı mümkün olmaz.
edit; en uzun entrymi de girmiş bulunuyorum.okuyanlar hakkını helal etsin.
