Arkadaşımın bakkala gitmesi sonucu, bahçede kızıyla 2 dakika yalnız kalınca gelişen olaylardır.
Kız, babası gider gitmez bahçede dolanmaya başlar ve bulduğu paslı bir demiri eline alır.
Ben: bırak o elindekini.
Kız: sanane.
Ben: kızım o pis, ellerini kirletir.
Kız: bence kirletmez.
Ben: sen daha küçüksün, bilmezsin kirletir.
Kız: hiçte bile, ben abla oldum büyüdüm. Babam bana, sen artık büyüdün diyo (daha 4 yaşında)
Ben: tamam madem büyüdün, bak yere ayakkabıyla basıyoruz, o zaman yerler pis.
Kız: senin kardeşin var mı?
iç ses: konuyu değiştirmeye çalışıyor.
Ben: yok.
Kız: hahahahahaha.
iç ses: noluyo lan.
Ben: neden güldün?
Kız: sen kocamansın ama büyük diilsin, hahahahaha.
Ben: yoo büyüğüm ben.
Kız: hayır diilsin. Babam bana, kardeşi olan büyür dedi, hahahaha.
iç ses: hay senin babana. En iyisi susmak. Bi dakka ya, babasının da kardeşi yok.
Ben: ama babanın da kardeşi yok.
iç ses: efferim len, iyi aklina geldi.
Kız: ama o baba.
iç ses: sus.
