bir çok şey söylemek istediğini hissedip ağzını açtığında bir kelime bile çıkmaması, suçluluktan değil,çözümsüzlükten,çözüme inanmayıştan.Seni hayatımdan çıkarmak benim için de kolay olmadı elbette,ama şunu gördüğüme de sevindim damarına basılınca ağzının ardındaki baklayı çıkarıyorsun,gerçek düşüncelerin- o altın kaplama bakır kalbinin içerisindekiler yani- su yüzüne kavuşuyor.bazen seni çok arıyorum,çoğu zaman aslında.bu aşk değil evet ama daha tehlikeli bir sevgi.çünkü artarsa senden vazgeçmek için daha çok zorlanacağımı biliyorum.Neden bir şans vermedim ikimize,bilmem,daha önce hiç kimseye şans vermediğimden bu işlerin altından kalkabilir miyim bilemedim.kaldı ki sen yalnızlığını paylaşacak birini arıyordun sadece gidene kadar,arkanda bıraktığının kalbi sana kayar mı sen gidince ne halt yer bence çok da umrunda değildi.o zaman düşünürdün,daha güzelini bulamazsan-ki bulurdun ülke müsait- o da gelsindi.ama sana uysundu canım o zaman.Neyse kısaca sana güvenmedim.bana kendimi bu kadar değerli hissettiren ilk adam olmana rağmen hem de.iyi olana hep böyle yapıyorlar deme,ağladığını sıkça dile getiren erkekleri güvenilmez bulmak benim hatam değil.Sana güvenmiyorum.Çünkü geçmişindeki insanları daha yeni tanışmış olmamıza rağmen bana dökmüştün.beni de şimdi kim bilir kimlere ne şekilde anlatıyorsun.Neyse ki artık umrumda değil.
Senin gözünde kendini beğenmiş,karşısındakilerin ona aşık olmasını dileyen bir kezban olabilirim ama hayatı tanıyorum,bir kadınla bir erkeğin arkadaşlıkları neleri doğurabilir ölçüyorum ve kendimi korumak için senden önlem alıyorum varsay.Sana uzaklarda rahatça arkadaş olacağın güzel kızlar dilerim,belki evlenirsiniz bile.Ama umarım onlara net olursun.
