şu ankara marjinal gençliğine hep bir mesafeli durmuşumdur. çünkü istanbul'daki marjinal gençlik kadar herkesi içine alan bir yapısı yok. biraz alt gelir, ara mahalle tadı oluyor ankara marjinal gençliğinde.
ezhel ve daha nicelerinde de o tadı alıyorum. ve ben bu tadı hiç sevmiyorum. ama bir anda patlaması ve etrafımdaki pek çok insanın (ev arkadaşım da dahil) dinlemesiyle zorla da olsa hayatıma girmiştir.
şimdi arkadaş, seversin sevmezsin. bu beni bağlamaz. istersen osuruk sesi dinle, bana ne? benim ne haddime senin ne dinleyeceğine karışmak?
ama arkadaş gelip de bu müziğe "kaliteli" dersen, "hop dedik" diye önünde biterim. bir defa bu da aleyna tilki gibi popülist bir müzik yapıyor. yani amacı kaliteden ziyade genel genç kitleye hitap etmek. bunu yaparken de teknolojinin her türlü imkanlarından faydalanıyorlar (kanye west style Aahahah)
şimdi sen bu adamın yaptığı müziğe kaliteli deyip de, aleyna tilki, hadise ne bileyim hande yener, serdar ortaç şarkılarına "ıyy kalitesiz leş pop" dersen, bu iki yüzlülük olur. çünkü rap, elektronik müzik, hip hop da aynı "pop" müzik gibi popülist türlerdir. bunlarda kalite aranmaz.
biri aşk meşk edebiyatı yapıyor, diğeri esrar ve arka sokak. değişen bir şey yok. ikisi de bayağı ve popülist.
ha dinlemeyin demiyorum. benim de sevdiğim pop, rap vs. parçaları var. ama ben çıkıp da bunların kaliteli olduğunu iddia etmiyorum. *
