şimdi rahmetlinin arkasından pek konuşmak istemiyorum aslında, ama iki satırda yazmak istiyorum. Sevgisini pek belli etmezdi. Bir de kırmızı ruju vazgeçilmezdi onun için. hayata yaşamak için geldiğini soylesem yanlış olmaz. Hiç bir zaman unutamayacagim bir anım var, her torununa hediye alıp beni unutmuştu. Yine de ona kızamıyorum, sadece üzülüyorum neden beni unutmuştu? Onun için değersiz miydim? çocukluk işte o zamanlar sorguluyorsun. Şimdi olsa cok umursamazdım açıkçası. Yine de ışıklar içinde uyusun...
