bir taraf için hiç bir zaman öz kardeşin yerine tutamayacak hatta ona karşı her zaman sevgisiz belki de nefret duyulacak kişidir.
bireyler çocuk sahibi olmadan önce çok iyi düşünmeleri gerekiyor. eğer 2. bir çocuğa verecek ilgi ya da sevgi varsa bunu var olan çocuğa vermek daha mantıklı. elbette bazı istisnalar olacak ama biz çoğunlukta yaşanan durumu konuşuyoruz.
boşanma olayları müslüman ülkelerinde aşırı derecede fazla. bu durum aile dayatmasıyla ya da yaşadığı hayattan evlilik ile kurtulacağını sanan bireyler tarafından yapılan yanlış evlilikler ile kendini gösteriyor. ülkemizde de bu durum değişmiyor maalesef. kısa sürede biten evlilikler arkalarında o evliliğin tohumlarını bırakmaktadırlar. bu da çoğu zaman hiç bir günahı olmayan bir çocuk oluyor.
evlilikler bitiyor, iki tarafta kendine yeni bir yol haritası seçiyor. eski yaşadıklarını unutmaları adına kendi hayatlarını en iyi, en mutlu şekilde yaşamaları için ters kutuplara doğru koşuyorlar adeta.
"daha önce bu şekilde denedim olmadı şimdi de bu şekilde deneyeyim.."
deneme yanılma ile hayatının aşkını bulacağını sanan bu kişiler, arkalarında bıraktıkları çocuklarının da bir dünyasını olduğunu, onunda bir hayatı olabileceğini düşünmekten acizler. bu sosyal bozukluk, bir ferdin hayatını mahvedebileceği gibi etrafındaki insanlarında hayatlarını mahvetmesi yüksek olasılık.
dört, beş, yada on çocuk sahibi olmak başarı sayılsaydı ve insan nüfusunun artışı dünyayı çok iyi bir noktaya getirseydi africa da ya da asya da binlerce çocuk açlıktan ya da yoksulluktan ölmez, savaşlar olmaz, dünya daha iyi bir yer olurdu.
özetle; çocuk yapmak için çalışmayın, çocuk yetiştirmek için uğraşın. o zaman başarı sağlamış oluyorsunuz.
