fiziksel olarak bi acı hissetmem, hatta üzüldüğümde dışardakiler anlamazlar hayat normalmiş gibi devam ederim ama içimde, düşüncelerimde kopan fırtınayı kimse bilmez.
gece başımı yastığa koyduğumda değişiyor işler, o zaman kendim oluyorum, ağlamıyorum sızlamıyorum fakat dalıp gidiyorum saatlerce düşüncelere dalıp tek bir yere odaklandığım günler oluyor.
