bütün sınıfı hem psikolojik olarak "ben yapmadım lan!" şeklinde, hem de direkt olarak kokusuyla tedirgin eden durumun çözümü için başvurulan yol. peh...
ilkokul 4. sınıf... nispeten eşek kadar olmak yani. okulun kapanmasına az günler kala, o mayıs sıcağında(düşün işte; yaka, önlük falan) 50 küsür kişilik, kimi sıralarda üçerli oturulan sınıfımızda o gün birden osuruk değil bildiğin bir bok kokusu tütmeye başladı. önceleri olay mahalinden çocukların "üf,püf!" dediği, sonraları etkisinin dalga dalga tüm sınıfa yayıldığı bir sıçıştı bu, belliydi. nasıl olmasın! büsbütün içine etmiş götü deliğin biri. neyse, öğretmen geldi sonra, kimseden çıt yok. aslında az çok ne taraftan geldiği malum kokunun, ama yine de olayın kahramanı tam olarak belli değil. kimse üstüne almaz. gitti bir hademe çağırageldi hemen öğretmen. yoklama sırasına göre(aklına koyayım öğretmenim!) bütün çocukların götlerine kontrol amaçlı eğildi zavallım, onun da günahı neyse. hoca okuyor bu gidiyor göt yokluyor. fena bir durum aslında. neyse meraklandırmayayım, sıra bu bizim yalamaya geldi. tabii sıra ona gelene kadar kimse bilmiyor kimin olduğunu. yoklamada adı okununca bunun "burak!" diye, ilk önce ne bok yiyeceğini bilemedi tabii.(kendi bokunu mu yesin?) sonra ani bir hareketle fırladı ve elleri yüzünde, yaptıkları gri pantolonunda sınıftan koşturarak çıktı bu burak. yalnız çocuk nasıl becerdiyse o işi dersin ortasında tırıs tırıs; afedersin, oturduğu yer ve zemin resmen bok olmuş, sıvanmış. ondan sonra tuvalete yetişip kusanlar, bir daha o çocukla konuşmayanlar falan filan... baya bir hadiseydi yani. lakin ben de, olayın hemen sonrası o çocuk merakıyla, kaza yerinin temizlenişini seyretmiştim, hiç unutmam. adam küreye küreye bitiremediydi pisliği. kovalar dolusu kum döktüydü. belli bir mesafeden epey bir izlemiştim o adamı. ara sıra bana bakıp "bok mu var?" ifadeli suratı hala gözümün önünde. sorsaydı, vereceğim cevap da aklımda inan. inan burak inan!
