bazıları öyle şımarıklar ki, her an her saniye mutsuzlar. o suratlar hep asık. kendilerini de çevrelerini de düşürüyorlar.
niçin? çünkü mutsuzlar. bak bak.
mutsuzluğunu maskeleyen, yöneten insanlar bana hep çok asil geldiler. mutsuzluğu dozunda yaşamaları, canı yansa da örtmeleri, gülmeleri, olgunlukları..
hem mutlak mutluluk da zor sanki, herkes biraz mutsuz işte.
