modası geçmiş, çağın gerisinde kalmış bir ortaçağ eğlencesi. tiyatro sahnesinde haluk bilginer dahi olsa, oyunculuğu yeterince gerçekçi gelmiyor, izleyiciyi inandıramıyor.
ama sinema öyle değil, çekim teknikleri ve montajlar sayesinde inandırıcılık yükseliyor.
tiyatro sahnesinde bu yok. oyuncu bir taraflarınıda yırtsa, inandırıcılık yeterince olmuyor. çiğ kalıyor.
ortaçağdan beri günümüzde hala icra edilen, çağdışı bir eğlence etkinliği.
geçenlerde googleda araştırma yaparken, bana göre türk edebiyatının en önemli şairi attilâ ilhan'ın da bu düşüncede olduğunu bilmek (üstelik kardeşi çolpan ilhan tiyatrocu)
benim gibi düşünen insanların olduğunu farketmemi sağladı.
gereksiz bir çaba var, sinema gibi çağa uygun, gelişmiş bir versiyonu varken ne diye tiyatroda ısrar edildiği hayret konusu.
ayrıca bununla ilgili muhteşem bir perihan mağden yazısı vardır. kral çıplak demiştir.
