üniversitede hem çalışıp hem okuyan bir arkadaşım vardı.
bununla aynı evi paylaşıyoruz.
ailesine de para gönderiyor kazandığı ölçüde.
buna rağmen ailesinin kendisine kötü davrandığını söylüyordu gözyaşları içinde.
o anlattıkça canım yanıyordu ona yapılanlar yüzünden.
bi gün aile fertlerinden biri geldi bir kaç günlüğüne kalmaya.
arkadaşım onu yediriyor içiriyor gezdiriyor, sanki kendisine kötü davranan o değilmiş gibi.
bir kaç gün sonra o aile ferdinin bi telefon konuşmasına tanık oldum.
kendisinin maddi ihtiyaçları karşılandığı sürece arkadaşıma katlanacağını anlatıyordu karşı tarafa.
daha bir üzüldüm arkadaşıma.
tabi o konuşmayı ona söylemem etik olmaz, susmayı tercih ettim.
aile ferdi gittikten bir süre sonra, ortak bi tanıdığımıza, ailesinin canını nasıl yaktığını anlatıyordu
krize girmişti sanki;
işte o an dayanamadım, sende onlara para vermekten vazgeç artık, kendi başlarının çaresine baksınlar dedim.
neden böyle söylediğimi sordu ne biliyorsun sen böyle konuşmazdın dedi.
eveledim geveledim sonunda tanık olduğum o konuşmayı anlattım.
haa yaptığım etik mi değil.
sadece yardım ettiği insanlar tarafından daha fazla üzülmesin canı yanmasın istedim,
sonunda canı yanan ben oldum
tanık olduğum o konuşmayı ona söylediğim için ailesiyle arasının açıldığını, buna benim neden olduğumu söyleyerek suçladı beni.
bir kaç kez anlatmaya çalıştıysam da aynı suçlama devam etti.
tabii kalkıp yahu; ben senin aileni tanımıyordum ki sen anlattın, bana boyle yaptılar şoyle yaptılar diye şimdi beni neden suçluyorsun diyemiyorsun.
madem ailen bu kadar iyiydi niye kötülüyordun diyemiyorsun.
