ama en güzel bölümlerin * sayısalda olduğu gerçeği var şimdi doğruya doğru. şahsen sayısalcı olmak isterdim. ama bunu isteme sebebim toplumda daha geçerli olması değil, arzu ettiğim mesleğin sayısalda olması. işin komik tarafı baştan sonuna kadar sözel zekaya sahip oldum hep.
edit: sayısalcılar matematiğin zor olduğunu ve zoru başarmanın onları kutsadığını düşünür. sözelciler ise sayısalcıların bir formülle 10 soru çözebileceğini oysa onların sayfaları ezberlediğini bu nedenle bile daha üstün olduklarını savunur. buraya kadar her şey alışıldık, bilindik şeyler. peki eşit ağırlıkçılar? onlarda her iki bölümün karması olduklarından asıl başarılıların kendileri olduğunu savunur. yani bu iş tam bir ego tatmini ve toplum baskısı.
