Hüseyin öğretmen Artvin'de kendini sevdirmiş, gurbette olmasına rağmen sağlam dostluklar kurmuştur. Ev sahibi hem de yakın dostu bey, artık evlilik zamanının geldiğini söyleyip, kendisini Melahat hanımefendi ile tanıştırır. iki genç birbirlerini beğenir ve evlenmeye karar verirler. Hüseyin bu durumu ailesine mektup yazarak bildirir, ama Bu durum ailenin hiç hoşuna gitmez, kendi gelin adayları olduklarından, şiddetle karşı çıkmışlardır. lakin; Gönül işidir bu. Ailenin hatta akrabaların,yakın çevrenin ikna çabalarına rağmen Hüseyin ve Melahat evlenirler, iki çocukları olur ve uzun yıllar evli kalırlar. Fakat istenmeyen gelin ve ailenin dünya tatlısı torunlara rağmen kabul ettikleri evlilik, Hüseyin beyi ve Melahat hanımı yıllar süren huzursuzluklara ve üzüntülere maruz bırakır. Belkide hayatlarının en güzel anlarını bu tatsız tavırlar yüzünden ertelemişlerdir.
1984 yılında uzun yıllar Almanya"da kalan Sami Derintuna Hüseyin abisini ziyarete gelmişti."Nasılsın abi" diye hal hatır sorunca , Hüseyin bey kırgın yorgun edayla anlatır." Samiciğim yorgunum, Vefasız yıllara yakınlarıma dargınım artık". der...
Sami Derintuna, Evden ayrılırken eşinden Hüseyin abisinin amansız hastalığını öğrenir.
eve gelince yüreğine işleyen bu iki cümleyi kağıda döker hemen.Hüseyin abisine okur hemen o da çok şaşırır ve mutlu olur. Daha sonra şiir bestelenince telefon eder Hüseyin abisine şarkıyı dinletmek ister..
Fakat, Melahat hanım o acı haberi verir; Hüseyin'i kaybettik...
