evcil hayvanlar arasinda kedi neyse, visne de onun bitkiler alemindeki karsiligidir. yemesine, lezzetine falan sozum yok; ancak bazi yorelerde bu bitkiyi yetistirip buyutmek buyuk bir sabir imtihani gibi. ekersiniz yerini begenmez, binbir emek verip ugrasirsiniz; iki uc yaprak cikarir ama o yapraklari 24 saat icinde dokup size kocaman bir nah yapar. hadi fidan tuttu diyelim. ondan sonra da meyve almaniz tamamen agacin keyfine kalmistir. esek kadar agac olur, cicek acar ama uzerinde bir tane numunelik meyve bile bulamazsiniz. halbuki onun bes metre yanindaki bir suru yapmistir. ilaci az atarsaniz meyve tutmaz, cok atarsaniz yanar. yagmur yagmaz kavrulur, fazla yagar kurtlanir...
buyuk visne agaclarinin da sagi solu hic belli olmaz. kirk senelik ulu agac, sonbaharda yapragini doktukten sonra, baharda hic acmaz, kuruyuverir. got gibi kalirsiniz. ulan biz mi beceremiyoruz derken, az otede tarim mudurlugu'nun bahcesinde kurumus fidanlar size ip ucunu verir. olmayacagi varsa olmaz iste.
bu mereti toplamak da basa beladir. agactan tek tek toplarsiniz. cok bereketsizdir. bir saat toplamak icin tirmalar durursunuz, hala toplanan visne sepetin dibindedir. o sepet dolmak bilmez. parmaklariniz bir sure sonra agrimaya baslar. kolunuza kramplar girer. erkeklige bok surdurmeyelim diye agac tepesinde fazla takilmak faciadir. gunlerce adami robot gibi dolastirir. otuzbir bile cekemezsiniz.* ayrica visneyi toplarken sapiyla beraber koparmak gerekiyor. sapsiz visnenin hicbir ekonomik degeri kalmadigi gibi, dalda kalan o parca nedeniyle bir dahaki sene orasi visne de yapmiyor. yapsa sasardim zaten.
velhasil visne, dalinda seyretmesi, yemesi ve cagrisimi guzel bir meyve ama kahrini ceken bilir. soyleyen dogru laf etmis: visne nazdir...
