geceleri kimsenin görmediği duymadığı zamanlarda normalde hiç üzülmüyormuş gibi yaptığım konuları düşünüp sinirlerimi bozarım. ya ağlama krizine girer kendimi yerden yere atarım ya sinir krizine girer bir şeyleri fırlatırım. sonra, bu halde olduğumun kiimsenin umrunda olmadığını düşünüp daha çok ağlarım. ölmek isterim. aynaya yumruk atmak isterim. kötüyüm mutsuzum dediğimde takmayan, kendi muhabbetlerine devam eden insanlardan nefret ederim gece gece.
çok değil; 10 dakika öncesine kadar yine o haldeydim. yüzümü yıkayıp, fırlattıklarımı toplayıp geldim.
