Bir insanın karar verme mekanizmasını etkileyen iki kavramdan en güçlü ve en doğru olanı...
Ötekisi ise duygu. An odaklıdır. Sonrasını düşünmez...
kimsenin başına gelmemesini dilediğim bir örnekle açıklamak isterim;
Bir çocuğunuz olacak. Ama ters giden bir şeyler var. Doktor bebeğin elleri ve ayaklarının gelişmediğini söylüyor. Yani kolsuz ve bacaksız olarak dünyaya gelecek. Yani doğduktan sonra kaç sene yaşar bilinmez ama uzun süre yaşarsa bile hayatı boyunca sürünecek. Başkasının yardımı olmadan su bile içemeyecek. Tuvalete bile gidemeyecek. Diğer çocuklar koşup oynarken o içten içe ölecek...
Şimdi siz Çocuğu aldırır mıydınız? Yoksa dünyaya gelmesine izin mi verirdiniz?
Mantık o çocuğu aldırmayı emreder. Aptal mısın? Sen belki o çocuğa ömür boyu bakarsın. Tüm zorluğunu çekersin. 40 yaşınada gelse altını temizler yemeğini yedirirsin. Sen iyi bir insansın. Vefalısın. Cennetliksin. Buna şüphe yok. Allah senden razı olsun. Ama yinede sana emrediyorum. Bu çocuğu aldıracaksın. Dünyaya getirmeyeceksin. Mantık bunları emreder. Çünkü o çocuğun hayatı boyunca sürünmesini istemez mantık. Bir hayvan gibi bakıma muhtaç yaşamasını istemez. Doğduğunda evet her bebek gibi olacak. Zaten elleri ve kolları bir işe yaramayacak. Güzel güzel besleyeceksin büyüteceksin. Ya sonrası? Sonrası çocuğa ömür boyu zindan hayatı...
Duygu tam tersidir. Asla ve asla aldırmayacaksın o çocuğu. Katil misin sen? Nasıl kıyıyorsun daha doğmamış bir cana? O daha minicik. Bakacaksın besleyeceksin büyüteceksin onu. O senin çocuğun. Bu kadar vicsansız olma. O senin canından bir parça der sana duyguların. Ve dünyaya getirmeni ister o çocuğu.
Oysa duyguların bilmediği bir şey vardır. Mantık kendisinden daha vicdanlıdır. Amacı o çocuğu öldürmek değil aksine kurtarmaktır. Duygu Hem çocuğa, hem ailesine ömür boyu eziyet çektirecektir o çocuğu dünyaya getirerek.
Kısacası mantık düşünce yöntemiyle doğruyu bulma sanatıdır. Mantığa hangi perspektiften bakarsanız bakın, o anda size üzücü bir karar aldırsa bile sonuç olarak doğru yolu göstermiştir. Bu kural hiçbir zaman değişmez.
Tek şart size mantıklı gelen şeyin gerçekten mantıklı olmasıdır. O yüzden mantığınızın işleyişinin ve karar verme mekanizmanızın doğru çalışması gerek. Yoksa size o an mantıklı gelen şey size hayatınızın hatasını yaptırabilir.
Mantığa her zaman güvenin. Ama kendi mantığınızı her zaman sorgulayın ve geliştirin.
Duygu hayatınızın her an her yerinde olabilir. Olmalıdır da zaten. Ama olması gereken, rasyonel olan önemli kararlar aşamasında ona kulak asmak yerine mantığın sesini dinlemektir..
Mantığınızı dinlemek sizi duygusuz bir insan yapmaz. Zaten Duygusuz bir insan olsaydınız mantıkla duygu arasında seçim yapamazdınız. O yüzden hayatınızın her anında herhangi bir karar verme aşamasında duygularınızı rahatça geri plana itebilirsiniz. Sadece bir karar aşamasında duygularınızı dinlememiş olmanız onları hiçbir zaman köreltmeyecektir. Aksine o aşamalarda işe yaramayan duygularınızı başka aşamalarda daha yoğun ve güzel yaşayacaksınız.
